Taras Bulba

NİKOLAY GOGOL

Bordo Siyah Yayınevi

177 Syf

4,5

Herkese merhaba. Gogol, severek okuduğum yazarlardan. Palto, Bir Delinin Hatıra Defteri, Ölü Canlar... Uzun bir aradan sonra da Taras Bulda'yı okumuş oldum. 

"XV. yüzyılda Avrupa'nın bu bölgesinde, yarı göçebe en zor hayat şartlarıyla bir yaşam sürmek kolay değildi. Moğol saldırıları karşısında Rus beyleri, halkı bırakıp kuzeye kaçmış, güneydeki köy ve kasabalar Moğol istilacılar tarafından yakılıp yıkılmıştı. Birçok yakını kılıçtan geçirilen ve sürekli aynı tehlikelerle burun buruna yaşayan bir inasanın sonunda katı yürekli bir insan olup çıkmasından daha doğal bir şey olamazdı."

Taras Bulda'da onlardan biri sadece. Ömrü savaşlarda geçmiş Ortodoks Rusların Kazak liderlerinden. İki oğlu okuldan döner dönmez, Zaporojye'ye götürür. Onun için okumak önemli değildir. Önemli olan iyi bir asker ve komutan olmalarıdır. Zaporojye'ye götürürken de o düşünce vardır: "Bakın Taras Bulda'nın getirdiği oğulları ne yiğitlerdir." demeleri. Bulda'nın hayalleri ne kadar gerçekleşir bu savaş alanında bilinmez tabii. Ama Lehlerle olan mücadele hazin bir sonla sonlanır. 

Gogol, ülkenin en çalkantılı dönemlerini, acımasızca savaşa sürüklenen insanları, birbirlerine yaptıkları işkenceleri ve savaşı mizahi sivri diliyle destansı bir şekilde anlatmış. Ben çok beğendim. Mutlaka okumalısınız. 

ALINTI

"Çok acımasız, amansız dönemlerdi. O zamanlar, savaşlara sürüklenen insanların yürekleri, birbirine yaptıkları işkenceler, eziyetlerle nasır bağladı. Yaşanan tüm bu insanlık dışı olayların, eziyetlerin son bulmasını isteyen aklı başında insanlar da çıktı arada bir. Ne yazık ki kendilerini kabul ettiremediler."

"Neler neler yoktu ki bu hüzünlü bakışta. Tüm benliğini saran bir sevgiyle söyleyememenin acısını bu bakıştan daha etkili bir şekilde anlatabilecek hiçbir şey olamazdı."

"Bir delikanlı aşık oldu mu gözü hiçbir şey görmez. Böyle bir delikanlıyı istediğin gibi yönlendirirsin."

"Ana duası almak çok önemlidir. Hem denizde, hem karada pek çok kötülükten korur insanı."

"Rusların doğalarına uygun bu büyük direnişi, felaketlerin ateşiyle kavrulan halkın bağrından kopan bir çığlıktı."

"Doğanın acımasız, sert insanlar haline getirdiği bu savaşçılar toplumunda, kadın anlamsız bir şeydi."