Verity

 

Gerçeğin Diğer Yarısı

Colleen Hoover

Epsilon Yayınları

298

5/5

Herkese merhaba.

Son zamanlarda beni uykusuz bırakan, heyecanlandıran kitap Verity ile geldim. Bir solukta okudum. Tek kelimeyle BA-YIL-DIM.

Yazardan okuduğum ikinci kitap Verity. İlki Çirkin Aşk. O kitabı da çok sevmeme rağmen neden diğer kitaplarını okumadım hiç bilmiyorum. Verity'de uzun zamandır kitaplığımda bekliyordu. Bugüne kısmetmiş.

Kitabı nasıl anlatacağım, nereden başlayacağım bilmiyorum. Hala damarlarımda adrenalin var. 

Lowen Asleigh, yakın zamanda annesini kaybetmiş, maddi sıkıntı içerisinde ve evini kaybetmek üzere olan bir yazar. Annesinin kaybından sonra uzun süre dışarı çıkmayan Lowen, temsilcisinden bir haber alır. Bir yayınevi onunla görüşmek ister. Yayınevine çok yaklaşmışken tam yanındaki adama kamyon çarpar. Üstü başı kan içinde kalan Lowen'e takım elbiseli yakışıklı bir adam yardımcı olur. Bir kafenin tuvaletinde temizlenir ve yabancı ona gömleğini verir. Bu şekilde toplantıya yetişir. Hala şok içerisinde olan Lowen, bir şok daha yaşar. Toplantıda ona yardım eden yakışıklı adam da vardır.

Jeremy Crawford, ikiz kızlarını kaybetmiş, ünlü bir yazar olan eşi Verity'de kaza sonu felçli kalmıştır. Hem Verity'nin bakımıyla ilgileniyor hem de geriye tek evladı kalan oğluyla.

Lowen'dan istedikleri Verity'nin meşhur serisini tamamlaması. Soylu Erdemler Serisi'nin altı kitabı çıkmıştır. Her bir kitap farklı erdemi anlatır. Geriye son üç kitap kalmıştır. Cesaret, Dürüstlük ve Onur. İlk başta kabul etmeyi düşünmese de teklif çok iyidir. Kısa süre sonra kendisini Crawford Ailesi'nin göl kenarındaki müthiş malikanesinde bulur. 

Lowen, Verity'in taslaklarını okurken dehşet verici bir taslakla karşılaşır. Verity'nin otobiyografisi. Her bir bölümü şok edici, acımasız ve dehşet vericidir. Eşinin hiçbir şeyden haberi yoktur. Ona anlatıp anlatmamak konusunda kararsız kalır.

“Yazarın Notu:

Otobiyografilerle ilgili en tiksindiğim şey, her cümleden sahte düşüncelerin akmasıdır. Bir yazar, ruhu ve kitabı arasındaki her koruma katmanını ayırmaya istekli olmadıkça asla kendisi hakkında yazma cüretini göstermemelidir. Kelimeler doğrudan yürekten gelmeli, özgür kalırken etle kemiği parçalamalıdır. Çirkin, dürüst, kanlı ve biraz dehşet verici ama tamamen ortada. Okuru yazardan hoşlanması için teşvik eden bir otobiyografi, gerçek bir otobiyografi değildir. Kimse içten dışa sevilesi değildir. Birisi bir otobiyografiyi bitirdiğinde, en iyi ihtimalle, yazara karşı rahatsız edici bir tiksinti duyuyor olmalıdır.

Ben bunu yapacağım.

Okuyacağınız şey zaman zaman o kadar kötü bir tat bırakacak ki tükürmek isteyecek ama bu kelimeleri yutacaksınız, okuduklarınız bir parçanız hâline gelecek, içinize işleyecek ve onlar yüzünden acı çekeceksiniz. Ancak... benim sert uyarımla beraber... kelimelerimi yutmaya devam edeceksiniz çünkü buradasınız. İnsan.

Meraklı.

Devam edin.”

Kitapta beni en çok cezbeden sayfalardaki saf enerjiydi. Bazı şeyler beklenenildiği gibiydi. Ama o işte saf enerji var ya o saf enerji onları unutturuyor. Lowen'in huzursuzluğunu ve kafa karışıklığını sanki kendi başınızda gibi. O enerji gelecek olan tehlikeyi nabız gibi hissettiriyor.

Karakterler ise kafa karıştırıcı, rahatsız edici ve hepsi de keyif verici. Hangisi gerçek hangisi manipüle ediyor belli değil. O evde neler oldu ya da neler yaşanacak? Sıradaki trajedi ne? 

"Sonuçta, burası Kroniklerle dolu bir ev. Bir sonraki trajedi çoktan geldi."

Sona gelecek olursak, yazarın bizi şaşırtacağını bekliyordum. Ama böyle bir son beklemiyordum. Ben O'na inanmıyorum açıkçası. Son cümleler nasıldı? "Geriye tek bir soru kalıyordu: Hangi gerçeği manipüle ediyordu."

Verity'nin, Colleen Hoover'ın ilk gerilim romanı olduğuna inanamıyorum. Hoover, bizi yalanlar ve manipülasyonlarla dolu dolambaçlı bir yola ustalıkla götürüyor.

Bu hikaye çok şaşırtıcı, rahatsız edici ve tamamen özgün. Uzun süre aklımda kalacak.

Dip not: 🔞 içeriyor. 

ALTINI

🖤"Bu şehre görünmez olmak için taşınmıştım ama kesinlikle etkilenmez değildim. Bu üzerinde çalıştığım bir şeydi ayağımın altındaki beton kadar sert olmaya çalışıyordum. Peki iyi gittiğim söylenemezdim."

💛"Ben kahraman değildim. Basit değildim. Zordum. Onun çözemeyeceği, duygusal yönden zorlayıcı bir bulmacadaydım. Bu da iyi bir şeydi. Çözecek ruh halinde değildim."

🖤" Sanırım kafalarda oluşan ben fikri, gerçek benden çok daha iyiydi."

💛"Dünya onun taslağıydı. Hiçbir yüzey güvende değildi."

🖤"En sevdiğin hangisi?"

"Henüz hiçbirini okumadım. İlk kitabından beri."

Dönüp ona baktım "Gerçekten mi?

"Kafasının içinde olmaktan hoşlanmıyordum."

💛" İşte gerçeğe döndüğü yer burası. Otobiyografimin içeriği. Diğer yazarların kendilerini bir röntgen cihazına atmaktansa daha iyi bir ışıkta resmettikleri nokta bu.

Ama gittiğimiz yerde ışık yok. Bu size son uyarım.

Önümüz karanlık."

🖤" Fiziksel benliğine iyi bak. Ona ihtiyacı olan şeyle besle, bilincini sana onun istediğini söylediği şeyle değil."

💛"Bir insanın sadece tek bir şeyden oluşmadığını çok erken öğrendim. Bizi bütün haline getiren iki parçamız var.

Bilincimiz var; zihnimiz, ruhumuz ve tüm soyut parçalarımız buna dahil.

Bir de fiziksel benliğimiz var bilincimizin hayatta kalmak için bel bağladığı makine."

🖤"Yemin ettiğini biliyordum, ama ne pahasına? Tüm hayatını mı? İnsanlar uzun ve mutlu bir hayat süreceklerini farz ederek evlenirler. İçlerinden birinin ölmüş çabuk biter ve diğerinden de hayatının geri kalanında yeminlerine bağlı kalarak yaşaması beklenirse ne olur o zaman?"

💛"Ne de olsa bu ev Kroniklerle doluydu. Sıradaki trajedi geç kalmış bile sayılırdı."