Tweet Savaşları

EMMA LORD

Tweet Cute

Epsilon Yayınları

327 Syf

4/5

Herkese merhaba.

Ayın ikinci kitabı Tweet Savaşları oldu.

"Çılgın aromalı milkshake'ler, unutulmaz gülümsemeler ve el sıkışmaları bir yana, Pepper'ın hâlâ düşman olduğunu unutmamalıydım. Kazanmam gereken bir Twitter savaşım vardı."

Pepper Evans lise son öğrencisi. Annesinin zorlamalarıyla ara ara aile şirketi olan Big League Burger'ın Twitter hesabını yönetmektedir. Son attığı bir tweetle işler değişir. BLB'nin menüsüne yeni eklenen ızgara peyniri ile ilgili caps başlatır. Karşılığında hiç beklenmedik bir tweet alır ve Twitter'da bir savaş başlar.

Jack Campbell, Twitter'da viral olan kavganın diğer cephesi. Izgara peyniri, aile işletmesi olan Girl Cheesing'in özel tarifi olduğunu iddia ederler.

Izgara peyniri Pepper ile Jack'in hayatını nasıl etkileyecek? Bu savaşının kazanını kim olacak?

Öncelikle Tweet Savaşları yazarın ilk romanı ve Forbes'un seçtiği en iyi genç yetişkin romanlarından. İlk roman açısından gayet başarılı buldum.

Pepper ve Jack 17 yaşında olmasına rağmen olgun, çalışkan ve örnek alınabilecek karakterler. İkisini çok sevdim. Uyumlarını da. Savaşları tatlı ve ara ara eğlenceliydi. Ara ara diyorum çünkü okumaya başlamadan daha çok mizah ve eğlence olduğunu düşünmüştüm. Bana göre yetersizdi.

Yaşananları Jack ve Pepper tarafından okuyoruz. İki tarafın gözünden okumak hoşuma gitti.

Tweet Savaşları, genel olarak tatlı içeriyor. Ağzınızı sulandıracak, isimleri ve tarifleri ilginç tatlılar. Ayrıca yetişkinliğe geçmek üzere olan iki kişinin, bu dönemdeki sancıları, hayaller, aile ve okul ilişkileri yer alıyor.

İlk sayfalar biraz sıkıcıydı. Ama daha sonra hem duygulandıran, hem heyecanlandıran hem de eğlendiren bir okuma oldu. Ve ufak sürprizlerle... Tweet Savaşları'nı genel olarak beğendim. Gençlerin okuyabileceği güzel bir kitap.

ALINTI

"Ben CEO'yum. Burayı inşa eden bendedm. Şirketi arka bahçede yaptığımız ızgaradan bugünkü gücüne dönüştüren kişi..." Durdu çünkü gözyaşlarım o kadar hızlı akıyordu ki ikimiz de şaşırmıştık. "Pepper." Gözlerimi kırptım. "Arka bahçedeki ızgaraları özledim." İçimizden biri beyaz bayrak sallayana kadar birkaç saniye sessiz kaldık. Biraz daha beklersen bayrak sallayanın o olacağını biliyordum ama tahmin etmesi kolaydı, konuşan ben oldum. "Bunun yerine, " O zamanlar bir bütündük," dedim.

"Sanki hayatım boyunca üzerimden geçen ayın gölgesini izliyormuşum gibiydi. Şimdi ise tam bir tutulma yaşanıyordu."

"Öfke ile başa çıkabilirdim ama acıma duygusuyla asla."

"Mesele benim ne olmak istediğim değil, içinde herkesi incitmeden ne olup olamayacağımdı."

"Hırsızlık yaptılar," diye karşı geldim. "Biliyorum evlat ama bizde hala onların sahip olmadığı bir şey var." "Gizli bir malzeme mi?" diye mırıldandım. "O ve ailemiz."

"Zıt görüşte iki kişiydik. Ben sert ve sabit, o ise her zamanki gibi rahattı."

"Şimdi Paige Pennsylvania'da üniversitede, baban hala Nashville'deki evde ve annem iPhone'una yapışık yaşarken, "aile" kelimesini kullanmak ergen kızına vicdan azabı çektirme kampanyası için biraz abartı kaçıyordu sanki."

"Birdenbire, hissettiğim şey artık korku değildi. En azından, ismini bildiğim bir korku değildi. Bu yalnızca yüksekten dalış değil, bir makalenin altıncı taslağını bitirirken güneşin doğuşunu izlemekti. Hayatımda ne yapmak istediğim konusunda hiçbir fikrim olmamasına rağmen mülakatta yalan söylemekti. Paige ile telefonda konuşurken annem gelince sessizlik anı ve ikimizin de diğerini kızdırmadan n söyleyeceğimizi bilmemekti. O zamanki ve şimdiki Pepper'ın  önünde duran binlerce kilometrelik dolambaçlı bir yol vardı ve ben. artık hangisi olduğumdan bile emin değildim.