Sonsuz Mutluluklar

 VI KEELAND

PENELOPE WARD

Happliy Letter After

Yabancı Yayınları

304 Syf

Herkese merhaba. Sevdiğim ikilinin bir kitabıyla geldim.

Vi ve Penelope ikilisinden tatlı ve sevimli bir hikaye. (bu şekilde başladığıma aldanmayın 😛)

Konusu; Sadie, bir dergide editörlük yapmakta. Senede bir kez de dilek köşesine gelen mektuplarla ilgilenmekte. Yazın ortasında dilek köşesine bir mektup gelir. Dört sene önce annesini kanserden kaybeden on yaşındaki Birdie Maxwell adında küçük, tatlı bir kız. Noel Baba'dan bir kaç dileği vardır: Zeytin, babası için çorap, kendi ve babası için özel bir arkadaş. Sadie mektuba kayıtsız kalamaz. Özel arkadaş haricinde isteğini yerine getirir. Mektupların devamı gelir ve tabii isteklerinde. 

Sadie merakına yenik düşer. Birdie'nin evine gider. Amacı küçük kızın iyi olup olmadığı görmektir. Bir toka bulur, tokayı kapıyı bırakıp gidecekken yakışıklı bekar babamız kapıyı açar. Yanlış anlaşılmalar falan derken Sadie kendini Alman bir köpek eğiticisi olarak bulur.

Öncelikle Birdie'ye bayıldım. Çok tatlı, akıllı bir küçük kız.  Sebastian eh fena değildi. Kendince haklı sebepleri var. İyi bir baba. Sadie ise çok fazla iyi. Sanki Polyana.  Sebastian, Sadie ile ilgili bir gizliliği ihlal etmesine rağmen Sadie sakin karşılıyor. Biraz aksiyon olmaz mı hiç?

Çok fazla tesadüf var. Türk sineması gibi. Bu ikiliyi sevmesem bu hikayeden hoşlanmayabilirdim. Ayrıca Sonsuz Mutluluklar'dan daha iyi kitapları var. 

Her şeye rağmen sıcak bir hikaye. Bir başka hikayede görüşmek dileğiyle. Kitapla kalın.

ALINTI

"Gerçeği aramıyorduk ama görünen o ki gerçek bizi bulmuştu. Ve yolculuğumuzun her bir parçası gibi, o da büyülüydü."

"Daha önce bir şeylerin gerçekleşmesi için kaderin bu kadar çok kapı açtığını duymamıştım."

"Mutlu olmak insanların başarabileceği bir şey değil. Biz hayatımızı yaşayıp mutlu olmaya çalışmadığımızda rasgele oluyor."

"Mutlu" tam olarak doğru kelime değildi. İstikrarlı, belki. Bir şeyleri bir arada tutan, belki. Evi yakmayan, belki. Ama mutlu? Mutlu olmak için zaman yoktu. Mutluluk artık burada yaşamıyordu."

"İçimden bir duygu karmaşası geçti. Sadece kovulmanın şoku değil, aynı zamanda Birdie'yi ve bu deneyimle birlikte gelen aidiyet duygusunu da kaybetmenin şokuydu. Elimden almana kadar hayatımda eksik olduğunu fark etmediğim bir şeydi bu."